Hoe lang nog ?

Toen ik in 1995 aan de slag ging als buddy, werd ik diep geraakt toen ik van dichtbij zag wat Aids allemaal aanrichtte. Niet alleen bij mijn maatje, waarvan ik al weer snel afscheid moest nemen, maar ook hoe de omgeving erop reageerde. Als buddy ben je er niet alleen voor je maatje, maar probeer je anderen ook waarheden en onwaarheden duidelijk te maken.

Ik vraag me wel eens af hoe lang ik dit nog moet blijven doen. In elk geval zolang :

– mensen HIV/AIDS ontkennen

– er nog mensen zijn die zeggen dat het een homoziekte is of  een straf van God

– familie,vrienden of je werk je laten vallen als ze horen dat je HIV-besmet bent

– mensen eraan dood gaan

– HIV/AIDS een taboe blijft en er schijntolerantie bestaat

– mensen mij als buddy ontwijken, in de veronderstelling dat ik ze kan besmetten

– ik in een andere hoedanigheid dan als buddy bij mijn maatje moet komen

– mensen naïef zijn en denken: “dat overkomt mij niet”

– ik iets voor mijn collega-buddy’s kan betekenen en hun tot steun kan zijn

– er mensen misbruik maken en beweren HIV te kunnen genezen

– mijn maatje zieker is van de medicijnen dan van zijn HIV-virus

– ik mezelf machteloos voel tegenover deze vreselijke ziekte

– er mensen zijn die zeggen : “eigen schuld”

– ik afscheid moet blijven nemen van mijn maatjes

– ik mijn overleden maatjes jaarlijks moet herdenken

– ik moet uitleggen waarom ik buddy ben

– ik het gevoel heb dat ik iets beteken voor mijn maatje

– er niet aan elke vraag om een buddy voldaan kan worden omdat er te weinig zijn

– de vooroordelen,angst en onwetendheid niet de wereld uit zijn

– er mensen wegkijken en niet willen luisteren

– wij hier bij elkaar komen om er bij stil te staan

– zolang, nou ja ….. vul zelf maar in

– en zolang ik dit moet blijven zeggen ,

Zolang zal het mij een zorg zijn !

Wil Hamers

buddy van Buddyzorg Limburg

 

Gebruik van quilts toestemming van en dank aan