Als adviseur van Buddyzorg Limburg heb ik mij de traditie eigen gemaakt om het jaar af te sluiten met een persoonlijke noot.
Tradities zijn er soms om in stand te houden, zeker in een wereld die op zijn kop staat en waar soms meer vuur brandt dan in menige hel, van welk geloof die ook moge zijn.
2014 zal altijd in onze herinnering blijven door de vliegtuigramp in de Oekraïne, die een zware en zwarte periode voor direct betrokken families en vrienden was. Een periode waarin Nederlanders samen hun rouw en verdriet deelden: verbonden waren.
Echter verbondenheid, tolerantie, het respect voor elkaar, staan onder druk. Het artikel 1 van de Nederlandse grondwet lijkt vaag te worden en niet voor iedereen een uitgangspunt te zijn.
Artikel 1: “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”
Artikel 1 geldt voor alle geledingen, alle medemensen, van onze samenleving zeker voor mensen in nood, de chronisch zieken, mensen met een andere levensstijl, mensen uit andere omgevingen die hun toevlucht zoeken in onze directe omgeving.
Een norm die gekoesterd en uitgedragen moet worden.
2014 is echter ook het jaar waarin de sociale zekerheid verandert in sociale onzekerheid. Bezuinigingen lijken overheden te dwingen om veel zekerheden te reorganiseren, maar op een dermate omslachtige manier waardoor ik twijfel of het beoogde effect bereikt wordt.
Sinds dit jaar staat ook de zorg in Nederland op de kop en gaat ze ook op de schop. Veel verandert, veel vraagtekens, veel angst, veel onduidelijkheid. Zorg is een markt geworden, geen markt waar de gulden een daalder waard is, maar een markt waarin zorgverzekeraars steeds meer gebruik maken van hun macht om te kunnen bepalen wat de zorg wordt, waar die geleverd wordt én door wie. Centraal staat: geld verdienen. Geoliede instanties worden afgebroken of opgeheven, ambtenarij wordt opnieuw opgeleid om hetzelfde te doen. Miljoenen zorggelden gaan hierdoor verloren. 2015 zal voor velen onzekerheden met zich meebrengen. Ik gun de samenleving de participatiesamenleving.
Voor Buddyzorg Limburg was het net het jaar dat wij meer vastigheid in ons bestaan kregen, mede dank zij de provincie Limburg.
Dit jaar kregen wij de erkenning als een organisatie voor maatschappelijk belang een bekroning op alle werk en inzet van onze coördinator Marie-Louise Weerts. Mijn bewondering en respect gaan naar haar uit om haar onuitputtelijke daadkracht en energie in schrijven van notities en aanvragen om dit resultaat te bereiken.
Buddyzorg Limburg gaat uitbreiden, niet veranderen. Ons uitgangspunt blijft sociaal emotionele ondersteuning geven bij mensen met Hiv/aids, mensen met een chronische ziekte of lichamelijke beperking en het geven van voorlichting. Door de erkenning van de provincie kunnen wij een vijftal nieuwe projecten opzetten en borgen in onze organisatie.
Wij kregen de mogelijkheid om een projectmedewerker aan te nemen, Corine Simons, die in korte tijd vol enthousiasme met de nieuwe projecten bezig is gegaan en nu al verankerd is binnen Buddyzorg Limburg. Ook haar bewonder ik om haar ideeën en het feit dat ze weigert te kijken naar het onmogelijke, maar juist naar het mogelijke!
Maar altijd speciaal en warm in mijn hart zijn de buddy’s van Buddyzorg Limburg. Zij zijn het die de steun en toeverlaat zijn voor hun maatjes, zij zijn de as van onze organisatie, zonder hun inzet en trouw, hun bevlogenheid en hun kracht zou er geen Buddyzorg Limburg zijn.
Mijn oprechte dank voor jullie betrokkenheid bij jullie werk en bij Buddyzorg Limburg !
Mijn dank en respect gaan ook uit naar de werkbegeleiders die de buddy’s begeleiden en ondersteunen tijdens hun inzet bij hun maatjes. Het onderscheidt ons dat wij belang hechten aan werkbegeleiding/supervisie van de buddy’s. Dit heeft ook te maken met het respect hebben voor hun inzet en de werkbegeleiders zijn daar de sturende en aansturende bakens in.
Ik wens jullie brieven en kaarten die op de deurmat vallen, gelach en kussen die naar chocola smaken. Ik wens jullie warmte en beschutting, innerlijke rust, vrijheid, vriendschap, liefde…
2015 staat voor de deur. Een jaar vol nieuwe ontdekkingen, nieuwe mogelijkheden, vol tolerantie en respect voor elkaar en elkaars gedachtengoed.
Op Oudejaarsavond maak je de balans op van alle goede en minder fijne dingen en je staat even stil bij het bijna afgelopen jaar, inmiddels gevuld met allerlei herinneringen. Om 12 uur hef je samen het glas en je toost met elkaar: “Op een gelukkig en gezond nieuwjaar!”
Nieuwjaar is een stukje van je leven afsluiten en je blik richten op morgen.
Ik wens iedereen een geweldig leuk, inventief, zorgzaam, respectvol, sprankelend Nieuw Jaar, alle goeds, sterkte en kracht!
Ger Dierx, adviseur Buddyzorg Limburg
Janine van den Munckhof vertelt in de brochure haar ervaringsverhaal: