Op naar 2017………..

Ook in 2016 hebben de buddy’s van Buddyzorg Limburg zich, door hun inzet, weer zeer verdienstelijk gemaakt.
Hun werk als vrijwilliger is bijzonder en uniek. Onbevangen in een situatie stappen en samen met het maatje een intens contact opbouwen waardoor zij hun maatje kunnen ondersteunen daar waar nodig is. Dit zonder de zelfregie van het maatje uit het oog te verliezen.
Zij proberen ook hun maatjes duidelijk te maken dat er, achter het ziek-zijn of een beperking hebben, een mens schuil gaat die een ander, bijvoorbeeld een buddy, op dat moment hard nodig heeft.
Dat zijn de excellente kwaliteiten die het werk van een buddy zo bijzonder maken.
Wederom mijn hartelijke dank en mijn bewondering voor hun intensieve werk en hun betrokkenheid bij Buddyzorg Limburg.
Mijn dank en bewondering ook voor de werkbegeleiders die in hun begeleidingsgroep van buddy’s steeds oor en oog hebben voor het werk van de buddy’s, de grenzen bewaken, thema’s bespreken en zorgen dat de buddy kan ventileren en reflecteren.

2016 is ook een jaar dat er achter de schermen veel gebeurt. Marie-Louise Weerts, de coördinator en Corine Simons, projectmedewerkster, zijn steeds bezig om de nieuwe projecten in te vullen, te borgen en de lopende zaken te regelen. Het wordt steeds duidelijker dat beide onvervangbaar zijn en de spilfuncties zijn in onze organisatie. Mijn dank voor hun tomeloze inzet die verder gaat dan hun contracturen.

In 1990 ben ik als buddy begonnen bij Buddyzorg Limburg, toen nog het Aids Steunpunt Limburg. Na 26 jaar heb ik dit jaar lang gezocht naar motivatie, waarom wil ik vrijwilliger blijven en waarom bij Buddyzorg Limburg?
“Moet ik niet eens verkassen?”
Daarnaast een jaar vol lichamelijk onwelbevinden, kwaaltjes, onhebbelijkheden. Druk jaar op mijn werk met veel extra werken.
Veel tijd om na te denken was er soms niet, soms misschien te veel.
Doorslaggevend in mijn motivatietwijfel is misschien toch wel de onthulling van het Aidsmonument in Amsterdam en de emoties die het losmaakte, niet alleen bij mij maar ook bij anderen. Diezelfde avond Wereld Aidsdagviering in Roermond, met de verhalen van Jolanda Schippers, die ik in begin jaren 90 ook al tegen kwam in het AZM. Als of ineens weer een cirkel rond was.
Een eyeopener was het voor mij: mijn motivatie weer terug, mijn twijfel weg.

Ik kan mij voorstellen dat het voor onze cliënten niet gemakkelijk is om steeds de motivatie te vinden om hun strijd tegen ziekte of beperking door te zetten en vol te houden, mijn twijfel is dan een minimale.
Dat soms de twijfel toeslaat: waarvoor, voor wie, voor wat? Soms duurt het even om weer lichtpuntjes te zien, weer te weten dat je het voor jezelf doet, misschien voor een ander, dat je de kracht weer vindt om door te gaan, je motivatie en je bezieling weer terug vindt.
Het leven is geen aaneenkoppeling van vreugde en goede stemming, maar ook van tegenslag en twijfel, ook van bezinning, ook van weer een balans vinden en in balans komen.

Iedereen die uit balans is, twijfelt en zoekt naar zingeving wens ik speciaal veel goeds in 2017 om antwoord te vinden op innerlijke vragen en weer in balans te komen met jezelf en de omgeving.

Ik wens iedereen alle goeds voor 2017 en een vreugdevol en inspirerend jaar!

Ger Dierx, adviseur Buddyzorg Limburg